مدل حلقه نامزدی جدید و شیک

مدل حلقه نامزدی جدید و شیک گوناگون از بهترین گالری های جهان در سایت الی مگ.امیدواریم این مطلب از سایت مدل ما مورد توجه شما قرار گیرد.

حلقه نامزدی نشانه عشق و علاقه و تعهد و تاهل زوجین به یکدیگر است. تاریخچه حلقه نامزدی به گذشته های خیلی دور بر می گردد. معمولا مطابق آداب و رسوم، در جشن عقد، عروس و داماد انگشتری را به صورت نمادین بر دست هم می کنند.

حلقه نامزدی، نشانه عشق دو نفر به یکدیگر است و این که در کدام دست پوشیده شود، اهمیت چندانی ندارد. ولی در بسیاری از کشورها و فرهنگ ها مرسوم است که حلقه ازدواج را بر دست چپ می اندازند اما فلسفه انداختن حلقه ازدواج در دست چپ چیست؟

از زمان های دور انتخاب عروس در بین یهودیان به وسیلهء بزرگترها بود است. بعد از مشخص کردن عروس برای پسران جوان و خواندن پیمان زن و شوهری آنها، هدیه هایی به عروس می دادند. بسیاری اعتقاد دارند که این هدیه ها منشا هدیه دادن حلقهء ازدواج هستند. انگشتر قسمتی از جهیزیه یا شیربهای عروس به شمار می آمده و در بین کادوها وجود داشت.

طبق نظریه برخی مورخین تبادل حلقهء نامزدی از مصر باستان و مربوط به ۴۸۰۰ سال پیش است. طبق اسناد، مصریان باستان نزدیک به ۵ هزار سال قبل، در جشن ازدواج خود از حلقه استفاده می کردند. حتی قبل از رواج سکه، مصریان باستان، فلزی شبیه به سکه را سوراخ کی کردند و مانند یک انگشتر آن را در انگشتان قرار می دادند. جالب است بدانید در آن زمان تنها زنان حلقه نامزدی در دست می کردند.

داستان دیگری وجود دارد که انسان های اولیه ریسمانی بافته شده از علف، نی یا چرم را بر دست و پای زن خود می بستند تا فرار نکنند و زمانی که مطمئن شدند آن دختر با او می ماند پاها را باز می کردند و فقط ریسمان دور دستها را باقی می گذاشتند و پس از اطمینان به تعهد و ماندگاری نامزد خود ریسمان را به دور انگشت او می بستند.

تا میانه قرن ۱۹ بیشتر خانم ها بودند که حلقه در دست می کردند. این کار شاید یادآور روزهایی بود که زنان جزیی از املاک و دارایی های مردها بودند. بعد از جنگ جهانی دوم، بسیاری از آقایون با جدایی های طولانی مدت از خانم های خود مواجه شدند. از آن زمان آنها نیز شروع به استفاده از حلقه به عنوان نشانه ای از تاهل خود کردند و آنچه موجب می شود همواره به یاد همسران خود باشند.

حلقه در ایران از زمان ایران باستان و هخامنشیان وجود داشته است و بر طبق تحقیقات همسر پادشاه ایلام حلقه به دست می کرد. خانواده و زندگی زناشویی در زمان ایران باستان امری مقدس بود و زنان ارزش بالایی داشتند. از آن زمان تا کنون حلقه نامزدی نشانه ای از وفاداری و تعهد است. در ایران از گذشته تا به امروز هر زوجی که یکدیگر را برای زندگی مشترک انتخاب می کنند، هدایایی به هم تقدیم می کردند و می کنند.

همیشه حلقه ازدواج نمادی از عشق و وفاداری و استحکام ازدواج بوده است. حلقه ازدواج نشانی برای احساس با هم بودن و به هم پیوستن بوده و هست و به نظر ما خواهد بود. تمامی ازدواج ها در ایران، حتی اگر در پایین ترین سطح مالی باشند، حلقه نامزدی را میخرند و به هم هدیه می دهند.

حلقه نامزدی از جنس طلاست تا ارزشمندی و ماندگاری عشق عروس و داماد به یکدیگر را نشان دهد و شکل آن حلقوی است. زیرا حلقه به دور خودش می‌چرخد و هرگز انتهایی نخواهد داشت و نماد این است که علاقه‌ی عروس و داماد به هم پایانی ندارد. بماند که حلقه های ازدواج در این روزها مدل های جدید پیدا کرده و از فرم اصلی خارج شده است.

در انتخاب حلقه دقت کنید قبل از خریدن آن کمی فکر کنید. ببینید دقیقا چه حلقه‌ای با چه ویژگی‌هایی می‌خواهید تا بتوانید راحت‌تر انتخاب کنید. توجه داشته باشید که حلقه با انگشتر فرق دارد. انگشتر‌های بزرگ و پرنگین حلقه به شمار نمی‌آیند، حلقه معمولا ظریف است که گاهی بدون نگین و ساده است و گاهی روی آن یک ردیف نگین قرار دارد گاهی نیز می‌تواند یک نگین درشت روی آن کار شده باشد.

در دوره های قبل از حلقه ازدواج از جنس آهن و برنج و مس وجود داشت و استفاده می شد که نماد دوام و پایداری پیمان ازدواج و به نشانهء تعهد برای عروس فرستاده می شد. در یونان مدرن دو حلقه طلایی برای داماد و نقره برای عروس مورد استفاده قرار می گیرد و به نشانهء یگانگی و برابری مبادله می شود.

طلا بودن حلقه مردان نشان دهندهء برتری موقعیت آن ها ست. ایتالیایی ها در قرن های ۱۵ و ۱۶ از حلقه های ازدواج نقره با مینای سیاه استفاده می کردند. در قرون وسطی اروپاییان قرون وسطی از حلقه های ازدواج الماس استفاده می کردند و قدرت آن را حافظ پیمان ازدواج می دانستند.

دهقانان ایرلندی بدون حلقه ای از جنس طلا ازدواج را مشروع نمی دانستند. در ایسلند حلقه کم تر ضروری به نظر می رسید و هدایای نامزدی و ازدواج به صورت نقدی دریافت می شد. حلقه هایی که در این کشور وجود داشت حلقهء انگشت نام داشت و از استخوان، سنگ، کهربای سیاه، طلا و نقره ساخته می شد و گاهی آنقدر پهن بود که دست از آن عبور نمی کرد.

داماد چهار انگشت و کف دست خود را در مراسم نامزدی از این حلقه عبور می داد و دست عروس را خود می گرفت. برای ساخت حلقه ها معمولا از سه نوع فلز ( اعم از طلای زرد و طلای سفید و پلاتین ) استفاده می شود.

طلای زرد ۱۴ و ۱۸ عیار از گذشته ها سنتی ترین فلز برای ساخت حلقه ها به شمار می رود. در کلیسای انگلستان حلقه برای ازدواج ضروری بود، اما جنس و سایز آن اهمیتی نداشت. در دوره های قبل شکل حلقه ازدواج ساده نبوده و اشکال مختلفی مانند کلید برای نشان دادن اقتدار خانگی زن روی آن حک می شد.

چرا حلقه ازدواج را در دست چپ می اندازند؟ بر اساس این اعتقاد قدیمی حلقه را در دست چپ و در انگشت چهارم می اندازند که رگ این انگشت به طور مستقیم به قلب می رسد.رومی ها اولین افرادی بودند که حلقه را در انگشت چهارم دست چپ می انداختند و بر این باور بودند که این رگ عشق دارد ، رگی که به قلب منتهی می شود.

انگشت اول (شست) به نام پدر، انگشت دوم به نام پسر و انگشت سوم به نام روح القدس نام گذاری شده است بنابراین داماد پس از نام بردن این سه انگشت حلقه را به دست عروس می اندازد. دلیل دیگر انداختن حلقه بر انگشت چهارم دست چپ به این علت است که حلقه باید در انگشت و دستی قرار بگیرد که کمتر از دیگر انگشتان استفاده و کمتر دچار صدمه و آسیب می شود.

انگلو نورمان ها حلقه را در دست راست می انداختند اما بعدها به دست چپ تغییر کرد. برخی زنان کشورهای اروپای قاره ای حلقه نامزدی خود را در دست راست می انداختند اما در نظام های سلطنتی این منطقه اشراف زاده ها حلقه را در دست چپ می انداختند. در اسکاندیناوی نیز برخی از زنان از سه حلقه یکی برای نامزدی، یکی برای ازدواج و دیگری برای مادری استفاده می کردند.