زیباترین مدل لباس محلی ایران

زیباترین مدل لباس محلی ایران + متنوع ترین مدل ها را اینجا ببینید در سایت الی مگ. امیدواریم این مطلب از سایت مدل ما مورد توجه شما قرار گیرد.

لباس پوشیدن مردم در بیشتر کشورهای دنیا شباهت زیادی به هم پیدا کرده. اما سال‌ها پیش هر کشور و منطقه‌ای لباس سنتی ویژه‌ خودش را داشت. می‌خواهیم از زیباترین لباس های سنتی ایرانی برای‌تان بگوییم و ببنیم در شهرهای مختلف مردم چه لباسی به تن می‌کردند.

سبک لباس پوشیدن آدم‌ها چیزی فراتر از مد و استایل به‌شمار می‌رود. ویژگی‌های فرهنگی، آب‌وهوایی، تاریخی و هنری در شکل گرفتن سبک لباس سنتی شهرهای مختلف تاثیر داشته. این روزها برای دیدن لباس سنتی ایرانی باید به روستاها یا شهرهای کوچک سر بزنیم. می‌توانیم در عکاسی لباس‌ های سنتی را بپوشیم و با آنها عکس بگیریم.

گاهی هنرمندان با پوشیدن لباس محلی ما را غافلگیر می‌کنند، مثل جشنواره حافظ سال ۱۳۹۸ که در آن بعضی از بازیگران با لباس سنتی بلوچی و کردی به مراسم آمدند. بعضی‌ از طراحان پوشاک هم در طراحی مانتو و لباس‌های دیگر از المان‌های لباس محلی بهره می‌برند.

اقوام آذری، کرد و لر ایرانی در سرتاسر ایران پراکنده اند ولی تمرکز ما در معرفی پوشش آن ها محدود به استان های غرب کشور بوده است. برای لباس کردی پوشش مردم کردستان را زیر نظر گرفتیم و معرفی کرمانچ های شمال خراسان را به مجالی دیگر سپردیم. در پوشش آذری مردمان آذربایجان شرقی، غربی و تبریز را مد نظر داشتیم و منظورمان از شهرهای مرکزی بعضی مناطق معروف مثل شهر ابیانه در اصفهان بوده است که دقیقا در مرکز کشور قرار دارد.

گاهی لباس خیلی فراتر از پارچه‌ای برای پوشیدن است، و این نکته درمورد لباس سنتی سیستان و بلوچستان کاملا صدق می‌‌کند. خیلی‌ها باور دارند لباس بلوچی گران ترین لباس سنتی ایرانی است. در چند سال گذشته سوزن‌دوزی‌های بلوچی طرفدار بیشتری پیدا کرده‌اند و لوازم جانبی بلوچی را در فروشگاه‌های زیادی پیدا می‌کنید.

لباس مردم سیستان و بلوچستان، به‌ویژه لباس زنان، از طرح‌های اصیل ایرانی الهام گرفته و محدود به یک رنگ خاص نیست. بعضی از محققان سوزن‌دوزی سیستان و بلوچستان را شبیه نقش سنگ‌نگاره‌های تاریخی می‌دانند. البته لباس محلی طایفه‌ها و شهرهای مختلف این استان کمی با هم فرق دارند، اما کلیت لباس آنها یکی‌ست.

پوشش کردها یکی از قدیمی‌ترین و قشنگ‌ترین لباس های سنتی ایرانی است. لباس کردی در شهرهای مختلف تفاوت‌های جزیی دارد، ولی ساختار اصلی آن شبیه هم است. پژوهشگران موارد مشابهی بین لباس سربازان و سرداران مادر در نقش‌برجسته‌های دوره هخامنشی و لباس کردی پیدا کرده‌اند که قدمت این لباس سنتی را نشان می‌دهد.

برای پوشاک کردی مردانه چوخه، شلوار، دستار، شال کمر، فرنجی و کلاه می‌دوزند. لباس زنانه‌ کردی تیره نیست و رنگ‌های خیلی شادی دارد، درست شبیه به طبیعت آن منطقه. آنها حتا در مراسم عزاداری لباس مشکی به‌تن نمی‌کنند. این لباس‌ها از جنس تور، حریر، ساتن و مخمل دوخته می‌شوند. پارچه‌ها با انواع سنگ‌دوزی، سرمه‌دوزی، پولک‌دوزی، منجوق‌دوزی و ملیله‌دوزی تزیین می‌شوند.

لباس زنان گیلان یکی از شادترین لباس‌ های سنتی ایرانی به‌حساب می‌آید و مثل طبیعت این منطقه خوش آب‌ورنگ به‌نظر می‌رسد. لباس محلی منطقه‌های مختلف گیلان تفاوت‌های جزیی دارد، مثل لباس‌ قاسم‌آبادی، تالشی و رسوخی.

اما دامن‌های پرچین و جلیقه‌هایی که با پولک‌دوزی تزیین شده‌اند، در همه آنها مشترک است. این دامن‌ها مشخصه‌ لباس محلی گیلکی‌ هستند و با ظریف‌کاری، سوزن‌دوزی و منجوق‌دوزی تزیین می‌شوند.بالاپوش یا پیراهن در دو طرف چاک دارد و با یراق‌دوزی و چرخ‌دوزی روی آن کار می‌شود. نمونه‌های ابریشمی پیراهن را برای عروسی بر تن می‌کنند.

در مکان زیبایی مثل ابیانه توقع دارید پوشاک شاد و رنگارنگی ببینید. ناامید هم نخواهید شد، چراکه لباس مردم پر از رنگ و طرح است. درواقع لباس سنتی ابیانه به‌خاطر ویژگی‌های منحصربه‌فردی که دارد، ثبت ملی شده و بین زیباترین لباس های سنتی ایرانی قرار گرفته.

زنان این روستای تماشایی، هیچ‌وقت رنگ مشکی نمی‌پوشند و چارقدهای گل‌دار را از خودشان دور نمی‌کنند. چارقدهای زمینه سفیدی که با گل‌های خوش‌رنگ پوشیده شده‌اند، لباس سنتی ابیانه را از شهرهای دیگر متمایز می‌کند. آنها روی چارقد سربند گره می‌زنند و زیر آن عرقچین قرمز می‌پوشند. در مراسم عروسی عرقچین را با نقره تزیین می‌کنند تا باشکوه‌تر به‌نظر برسد.

پیراهنی که زنان ابیانه می‌پوشند، راسته و گشاد است. قد آن تا بالای زانو دوخته می‌شود و پایین آن با سوزن‌دوزی تزیین می‌شود. روی پیراهن یل به‌تن می‌کنند که همان کت است و بیشتر از پارچه‌ ترمه انتخاب می‌شود. شلیته پرچین نواردوزی شده و جوراب دست‌بافت پنبه‌ای لباس آنها را کامل می‌کند. چادرشب هم دست‌بافت خود زنان است. چادر شب دختران جوان به رنگ زرد است، ولی مسن‌ترها قرمزش را سر می‌کنند.

لباس محلی آذربایجان شرقی مثل هر منطقه‌ای از فرهنگ و تاریخ آن الهام گرفته است. در گذشته سه سبک لباس محلی شهری، روستایی و عشایری می‌پوشیدند، اما اکنون در شهرها لباس محلی نمی‌بینید. لباس محلی آذری برای زنان و مردان سه بخش سرپوش، تن‌پوش و پاپوش را دارد.

در پوشاک زنان آذری سرپوش، چارقد، پیشانی‌بند، پیراهن و روپوش دیده می‌شود. لباس‌ها زمینه روشن دارند و در آنها طرح گل دیده می‌شود. لباس زنان در دوره زندیه بیشتر از زمان‌های دیگر تزیین داشته و از پارچه‌ زربافت در تهیه‌ آنها استفاده می‌شده. زنان پیراهن بلند با یقه گرد می‌پوشند که چین‌دار است. چارقد یا روسری به رنگ شاد است و اندازه بزرگی دارد. به پیراهن یقه گرد کوینک، به دامن بلند،تومان و به کتی که با مخمل یا ترمه دوخته می‌شود، یل می‌گویند.

جلیقه و شلیته هم جزو بخش زنانه لباس محلی آذری‌ به‌حساب می‌آید. به لباس محلی مردان دوزملی آرغالیخ می‌گفته‌اند. لباس مردانه شامل شلواری‌ست که از بالا گشاد و در ساق پا تنگ می‌شود. نیم‌تنه آنها از کمر به پایین شبیه دامن می‌شود. اما آن‌چه تنوع زیادی دارد، کلاه مردان است که مدل‌ و سبک متفاوتی دارد.

لباس سنتی بختیاری‌ها شاد و رنگی‌ست و از طبیعت الهام گرفته. این پوشاک به‌خاطر طراحی و تنوع رنگ‌های شاد بین زیباترین لباس های سنتی ایرانی قرار می‌‌گیرد. برای دوخت لباس زنانه بین چهار تا ۱۰ متر پارچه مصرف می‌شود و همین مصرف بالای پارچه به قیمت آن اضافه کرده است.

زنان بختیاری جومه یا پیراهنی تا سر زانو تن می‌کنند که گاهی دو طرفش چاک دارد. دامن پیراهن چین‌دار نیست. زیر آن شلوار قری می‌پوشند که درواقع پاچه ندارد و چین‌دار دوخته می‌شود. جنس شلوار عموما مخمل است. از پارچه مخمل استفاده دیگری هم می‌کنند و جلیقه روی پیراهن را مخملی می‌دوزند.